دیروز گشتی توی شهر میزدم. همه جا چراغونی شده بود. انگار قراره یه جشن تولد ملی برگزار بشه.

بچه ها همه با چشمای قشنگشون به آذین بندی شهر نگاه میکردند.

مریم ازم پرسید: مامان مگه چه خبره؟ گفتم: این روزا همه با پیامبر مهربانی خوشحالن.

ایشون روز غدیر بهترین بنده خدارو به عنوان جانشین خودشون معرفی میکنن.

مریم گفت: منم خیلی امام علی رو دوست دارم. یکی از بچه های کلاسمون میگه که از وقتی که پدرش پیش خدا رفته مامانش گفته که امام علی پدرشه،

منم دلم میخواد ایشون پدر منم باشه. خندیدم و گفتم: عزیزم پیامبر مهربانی وامام علی علیه السلام پدر همه بچه های جهان هستن.

پرسید: یعنی بابای همه، پس من خواهر همه بچه های جهانم.