زینب رو به مردمان کوفه فریاد زد: " بدانید و آگاه باشید که بد توشه ای را برای آخرت خویش از پیش فرستاده اید.

زیرا که شما دچار خشم و غضب الهی شده و در عذاب او جاویدان خواهید ماند.

آیا کریه می کنید و شیون و زاری بر پا کرده اید؟ آری به خدا سوکند، باید که بسیار گریه کنید و کمتر شاد شوید.

زیرا دامن شما آلوده به ننگی شده که هر گز نمی توانید آن را بشویید.

چگونه می توانید خون پسر خاتم انبیا و معدن رسالت را از دامان خود پاک کنید؟

خون سید وآقای جوانان اهل بهشت را؟ و پناهگاه نیکانتان را؟ و ملجا حوادث ناگوارتان را ؟ و مناره حجتان را؟ و پیشواو رهبر قوانین را؟"

ای پیامبر مهربانی واگویه های زینب را شنیدید.